حمایت های اجتماعی مورد نیاز آزاد کاران (فریلنسرها) در ایران
با توسعه فناوری اطلاعات و مشاغل حوزه دیجیتال، آزادکاری یا همان فریلنسینگ یکی از شیوه‌های نوین و پرطرفدار فعالیت در حوزه کسب‌وکار شده و هرساله جمعیت آزادکاران در دنیا با رشد فزاینده‌ای روبروست. بر اساس برخی آمارها، سهم آزادکاری به مرز 35% از افراد شاغل رسیده است. نوین بودن شیوه کار، نظام قراردادی و روابط کار در این زمینه، رویکردی متفاوت در آیین نامه ها، قوانین و ساختارهای حمایتی این قشر را در طیف وسیعی طلب می کند. مسائلی از قبیل شناسایی آزاد کاران به‌عنوان نیروی رسمی شاغل و دسترسی این افراد به بازارهای کاری و اشکال مختلف قراردادهای کار در حوزه آزادکاری از یک‌سو و مرتفع ساختن نیازهای اجتماعی ایشان از قبیل بیمه درمان و بازنشستگی، حمایت های حقوقی، مالی و رفاهی از سوی دیگر، نیاز به بررسی و پاسخ گویی دارد. در این گزارش با توجه به اهمیت موضوع یادشده به اهم مسائل آن پرداخته‌شده است که عبارت‌اند از:
نکته اول: کل نیروی کار جهانی در حدود ۳.۵ میلیارد نفر است و در حدود ۱.۱ میلیارد نفر آزادکار در سراسر جهان وجود دارد. بنابراین آزادکارها حدود ۳۵٪ از نیروی کار جهانی را تشکیل می دهند.
نکته دوم: شغل آزادکاری دارای تعریف مشخصی در متون قانونی کشور ما نیست و شاید تعریف دقیق قانونیِ مشاغلی که در این حوزه قرار می گیرند، نخستین اولویت جهت ارائه کمک و تسهیلات به این قشر باشد.
نکته سوم: انواع کارهای آزادکاری شامل موارد ذیل می‌باشد:
1.توسعه وب‌سایت، فناوری اطلاعات و نرم‌افزار. 2.تلفن همراه. 3.نویسندگی و محتوا. 4.طراحی، رسانه و معماری. 5.ورود داده و ادمین. 6.مهندسی و علوم پایه. 7.محصول و ساخت. 8.فروش و بازاریابی. 9.حمل‌ونقل و انتقال بار. 10.ارتباط از راه دور. 11.آموزشی. 12.کسب‌وکار، حسابداری، منابع انسانی و حقوقی. 13.ترجمه. 14.تجارت و خدمات و 15.بهداشت و سلامت.
نکته چهارم: به‌طورکلی، آزادکارها ممکن است برای پشتیبانی از کار و عملیات تجاری خود به طیف وسیعی از خدمات نیاز داشته باشند، و خدمات خاصی که آن‌ها نیاز دارند ممکن است بسته به رشته، تجربه و نیازهای فردی ایشان متفاوت باشد. برخی از رایج ترین خدماتی که آزادکارها ممکن است به آن‌ها نیاز داشته باشند شامل موارد مذکور می باشد: 1. خدمات مالی. 2. خدمات بازاریابی و تبلیغات. 3. خدمات حقوقی. 4. خدمات اداری. 5. خدمات فناوری اطلاعات. 6. خدمات خلاقانه. 7. آموزش و خدمات توسعه حرفه ای.
نکته اول: کل نیروی کار جهانی در حدود ۳.۵ میلیارد نفر است و در حدود ۱.۱ میلیارد نفر آزادکار در سراسر جهان وجود دارد. بنابراین آزادکارها حدود ۳۵٪ از نیروی کار جهانی را تشکیل می دهند.
نکته دوم: شغل آزادکاری دارای تعریف مشخصی در متون قانونی کشور ما نیست و شاید تعریف دقیق قانونیِ مشاغلی که در این حوزه قرار می گیرند، نخستین اولویت جهت ارائه کمک و تسهیلات به این قشر باشد.
نکته سوم: انواع کارهای آزادکاری شامل موارد ذیل می‌باشد:
1.توسعه وب‌سایت، فناوری اطلاعات و نرم‌افزار. 2.تلفن همراه. 3.نویسندگی و محتوا. 4.طراحی، رسانه و معماری. 5.ورود داده و ادمین. 6.مهندسی و علوم پایه. 7.محصول و ساخت. 8.فروش و بازاریابی. 9.حمل‌ونقل و انتقال بار. 10.ارتباط از راه دور. 11.آموزشی. 12.کسب‌وکار، حسابداری، منابع انسانی و حقوقی. 13.ترجمه. 14.تجارت و خدمات و 15.بهداشت و سلامت.
نکته چهارم: به‌طورکلی، آزادکارها ممکن است برای پشتیبانی از کار و عملیات تجاری خود به طیف وسیعی از خدمات نیاز داشته باشند، و خدمات خاصی که آن‌ها نیاز دارند ممکن است بسته به رشته، تجربه و نیازهای فردی ایشان متفاوت باشد. برخی از رایج ترین خدماتی که آزادکارها ممکن است به آن‌ها نیاز داشته باشند شامل موارد مذکور می باشد: 1. خدمات مالی. 2. خدمات بازاریابی و تبلیغات. 3. خدمات حقوقی. 4. خدمات اداری. 5. خدمات فناوری اطلاعات. 6. خدمات خلاقانه. 7. آموزش و خدمات توسعه حرفه ای.
نکته پنجم: در کشورهای مختلف قوانین و مقررات کاری مختلفی وجود دارد که از حقوق مشاغل آزاد حمایت می کنند، مانند قوانین ضد تبعیض، قوانین حداقل دستمزد و قوانین مربوط به حقوق مالکیت معنوی. همچنین، برخی از کشورها نیز مقررات خاصی را در رابطه با مشاغل آزاد مانند معافیت های مالیاتی یا معافیت برای افراد خود اشتغال اجرا کرده‌اند. این گزارش به برخی از این قوانین در کشورهای ایالات‌متحده، بریتانیا، آلمان، و هند پرداخته است.
نکته ششم: نمونه‌هایی از برنامه‌های حمایتی دولت آمریکا از آزادکارها به حوزه: کسر مالیات، تخصیص وام، بیمه درمانی، طرح بازنشستگی مزایای بیکاری و خدمات مشاوره ای مربوط می شود.
نکته هفتم: به منظور حمایت از حقوق آزادکارها و ارائه خدمات ضروری به آن‌ها، در کشورهای مختلف، اتحادیه های آزادکاری بزرگی به وجود آمده است. موارد زیر نمونه ای از این اتحادیه ها است:
1. اتحادیه آزادکاری 2. انجمن ملی آزادکارها 3. هیئت صادرات نرم افزار پاکستان 4. اتحادیه آزادکاران کانادا
نکته هشتم: انواع بیمه های مورد استفاده در کشورهای ایالات‌متحده و انگلستان با توجه به جمعیت بالای آزادکار شامل: بیمه غرامت شغلی، بیمه درآمد، بیمه مسئولیت عمومی، بیمه بررسی مالیاتی، بیمه سلامت خصوصی، بیمه عمر، بیمه دفتری و بیمه اموال تجاری و بیمه سایبر و ریسک داده است.
نکته نهم: زیرساخت بیمه تأمین اجتماعی جهت بیمه نمودن آزادکاران وجود دارد، اما مشکل اصلی در مورد این بیمه هزینه بالایی است که فرد باید بپردازد؛ زیرا هزینه مربوط به کارفرما نیز بر عهده خود شخص خواهد بود. به همین دلیل بسیاری از افرادی که به طور تمام وقت مشغول به آزادکاری هستند دارای بیمه تأمین اجتماعی نیستند.
نکته دهم: در ایران بیمه نامه هایی مانند بیمه سایبر و داده، بیمه غرامت شغلی، بیمه درآمد، بیمه مالیاتی، بیمه اموال تجاری تعریف نشده است و یا برای آزادکارها شخصی سازی نشده است. انجام مطالعات اکچوئری و تعریف این نوع بیمه نامه ها باید در دستور کار نهادها و شرکت های بیمه قرار گیرد.
نکته ششم: نمونه‌هایی از برنامه‌های حمایتی دولت آمریکا از آزادکارها به حوزه: کسر مالیات، تخصیص وام، بیمه درمانی، طرح بازنشستگی مزایای بیکاری و خدمات مشاوره ای مربوط می شود.
نکته هفتم: به منظور حمایت از حقوق آزادکارها و ارائه خدمات ضروری به آن‌ها، در کشورهای مختلف، اتحادیه های آزادکاری بزرگی به وجود آمده است. موارد زیر نمونه ای از این اتحادیه ها است:
1. اتحادیه آزادکاری 2. انجمن ملی آزادکارها 3. هیئت صادرات نرم افزار پاکستان 4. اتحادیه آزادکاران کانادا
نکته هشتم: انواع بیمه های مورد استفاده در کشورهای ایالات‌متحده و انگلستان با توجه به جمعیت بالای آزادکار شامل: بیمه غرامت شغلی، بیمه درآمد، بیمه مسئولیت عمومی، بیمه بررسی مالیاتی، بیمه سلامت خصوصی، بیمه عمر، بیمه دفتری و بیمه اموال تجاری و بیمه سایبر و ریسک داده است.
نکته نهم: زیرساخت بیمه تأمین اجتماعی جهت بیمه نمودن آزادکاران وجود دارد، اما مشکل اصلی در مورد این بیمه هزینه بالایی است که فرد باید بپردازد؛ زیرا هزینه مربوط به کارفرما نیز بر عهده خود شخص خواهد بود. به همین دلیل بسیاری از افرادی که به طور تمام وقت مشغول به آزادکاری هستند دارای بیمه تأمین اجتماعی نیستند.
نکته دهم: در ایران بیمه نامه هایی مانند بیمه سایبر و داده، بیمه غرامت شغلی، بیمه درآمد، بیمه مالیاتی، بیمه اموال تجاری تعریف نشده است و یا برای آزادکارها شخصی سازی نشده است. انجام مطالعات اکچوئری و تعریف این نوع بیمه نامه ها باید در دستور کار نهادها و شرکت های بیمه قرار گیرد.