به طور کلی، حکمرانی و تنظیم گری از ارکان اساسی جوامع مدرن محسوب می شوند که چارچوب ها و سازوکارهای لازم برای رفاه اقتصادی و اجتماعی را فراهم می آورند. حکمرانی را می توان به عنوان قواعد و فرآیندهای تصمیم گیری توصیف کرد که بر نحوه اختیارات قانون گذاری تأثیر می گذارد. تنظیم گری نیز مجموعه متنوعی از ابزارها می باشد که از طریق قوانین، دستورات رسمی و غیررسمی و قواعد فرعی توسط تمامی سطوح دولت ها به منظور مداخله در عرصه اقتصادی، اجتماعی و زندگی شهروندان آن ها مورد استفاده قرار می گیرد. چارچوب های حکمرانی خوب و تنظیم گری مناسب در تمام کشورها برای ارتقاء ثبات اقتصادی، حمایت از حقوق افراد و سازمان ها، تقویت و تشویق نوآوری و تضمین توسعه پایدار ضروری میباشند. در حال حاضر به نظر می رسد ساختار حکمرانی اقتصادی و اجتماعی کشور با مسائلی از قبیل عدم تمکین استقلال ساختاری نهادهای تنظیم گر، مشکلات هنجاری درخصوص صلاحیت این نهادها، مشخص نبودن معیارهای تصمیم گیری و صلاحیت‌های نهادهای تنظیم گر و همچنین عدم وجود پیش نیازها و اقتضائات اصلی تنظیم گری، دست و پنجه نرم می کند که باید در مدار توجه فعالان و سرآمدان حاکمیتی کشور قرار بگیرد. بنابراین، مجموعه حاضر در تلاش است تا به بررسی موشکافانه موضوعات پیش روی کشور که به نوعی بر رشد و توسعه اقتصادی و اجتماعی اثرگذار بوده و از دریچه حکمرانی و تنظیم گری فعلی کشور قابلیت شناسایی و تغییر را داشته، اما مورد توجه قرار نگرفته اند، بپردازد.