رتبه بندی: بهترین و بدترین برنامه های بازنشستگی، بر اساس کشور
Ranked: The Best and Worst Pension Plans, by Country
جمعیت جهان در حال پیر شدن است - تا سال 2050، از هر شش نفر یک نفر بالای 65 سال سن خواهد داشت .
از آنجایی که جمعیت سالخورده ما به دوران بازنشستگی نزدیک میشود، کشورها باید اطمینان حاصل کنند که سیستمهای بازنشستگیشان میتواند در برابر فشار اضافی مقاومت کند.
این تصویر از دادههای شاخص بازنشستگی جهانی ملبورن مرسر ( MMGPI ) استفاده میکند تا نشان دهد کدام کشورها برای حمایت از شهروندان مسنتر خود مجهزتر هستند و کدام کشورها مجهز نیستند.
سیستم بازنشستگی هر کشور بر اساس شرایط اقتصادی و تاریخی خود شکل گرفته است. این امر مقایسه دقیق بین کشورها را دشوار می کند - با این حال عناصر جهانی خاصی وجود دارد که معمولاً منجر به حمایت کافی و پایدار برای شهروندان مسن می شود.
MMGPI این عناصر جهانی را در سه زیرشاخص سازماندهی کرد:
کفایت: سطح پایه درآمد و همچنین طراحی سیستم بازنشستگی خصوصی یک منطقه.
پایداری: سن بازنشستگی دولتی، سطح بودجه پیشرفته از سوی دولت، و سطح بدهی دولت.
صداقت: مقررات و حاکمیتی که برای محافظت از اعضای طرح وضع شده است.
این سه معیار برای رتبهبندی سیستم بازنشستگی 37 کشور مختلف، که بیش از 63 درصد از جمعیت جهان را تشکیل میدهند، استفاده شد.
اهمیت پایداری
در حالی که هر سه زیرشاخص برای رتبهبندی نظام بازنشستگی یک کشور مهم هستند، پایداری در شرایط مدرن بسیار مهم است. این به این دلیل است که جمعیت جهانی ما به طور فزاینده ای پیرتر می شود، به این معنی که هجوم مردم به زودی در صندوق های بازنشستگی خود پول نقد خواهند کرد. در نتیجه، کشورها باید از پایداری سیستم بازنشستگی خود در دراز مدت اطمینان حاصل کنند.
عوامل متعددی بر پایداری سیستم بازنشستگی تأثیر میگذارند، از جمله سیستم بازنشستگی خصوصی یک منطقه، سن بازنشستگی دولتی، و تعادل بین کارگران و بازنشستگان.
کشوری که پایدارترین سیستم بازنشستگی را دارد دانمارک است. این کشور نه تنها یک برنامه بازنشستگی پایه قوی دارد، بلکه یک طرح شغلی اجباری نیز دارد، به این معنی که کارفرمایان طبق قانون موظف هستند برنامه های بازنشستگی را برای کارکنان خود ارائه دهند.
کفایت در مقابل پایداری
چندین کشور از نظر کفایت امتیاز بالایی کسب کردند اما در مورد پایداری رتبه پایینی داشتند. در اینجا مقایسه هر دو معیار و نحوه امتیازدهی هر کشور آمده است:
ایرلند از نظر کفایت مقام اول را به خود اختصاص داد، اما امتیاز نسبتاً پایینی در جبهه پایداری در جایگاه 27 کسب کرد . این را می توان تا حدی با سطح پایین پوشش شغلی ایرلند توضیح داد. این کشور همچنین دارای جمعیتی به سرعت در حال پیری است که نسبت کارگران به بازنشستگان را تغییر می دهد. تا سال 2050 ، نسبت کارگران به بازنشستگان ایرلند از 5:1 به 2:1 برآورد می شود .
مانند ایرلند، اسپانیا از نظر کفایت رتبه بالایی دارد اما در پایداری بسیار پایین است.
چندین توضیح ممکن برای این وجود دارد - در حالی که طرح های بازنشستگی شغلی وجود دارد، آنها اختیاری هستند و مشارکت کم است. اسپانیا همچنین نرخ باروری پایینی دارد، به این معنی که انتظار میرود نسبت کارگر به بازنشسته کاهش یابد.
گام به سوی یک سیستم بهتر
همه کشورها جای پیشرفت دارند، حتی کشورهایی که دارای بالاترین رتبه هستند. برخی از توصیه های کلی MMGPI در مورد چگونگی ایجاد یک سیستم بازنشستگی بهتر عبارتند از:
افزایش سن بازنشستگی: به حفظ متعادل نسبت کارگر به بازنشستگی کمک می کند.
اجرای طرح های شغلی اجباری: کارفرمایان را موظف به ارائه طرح های بازنشستگی برای کارکنان خود می کند.
محدود کردن دسترسی به مزایا: از پس انداز پیشگیرانه افراد در پس انداز خود جلوگیری می کند، بنابراین وجوه را تا زمان بازنشستگی حفظ می کند.
ایجاد دارایی های بازنشستگی قوی برای تامین مالی بدهی های آتی: در حالت ایده آل، این دارایی ها بیش از 100% تولید ناخالص داخلی یک کشور است.
سیستم های بازنشستگی در سراسر جهان تحت فشار فزاینده ای قرار دارند. زمان آن فرا رسیده است که کشورها نگاهی دقیق به سیستم های بازنشستگی خود بیندازند تا مطمئن شوند که آماده حمایت از جمعیت سالخورده خود هستند.